Iðnaðarráðuneyti

495/2001

Reglugerð um viðurkenningu á starfi og starfsþjálfun í iðnaði í öðru EES-ríki. - Brottfallin

1. gr.

Á grundvelli ákvörðunar sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 88/2000 frá 27. október 2000 skal eftirtalin EB-gerð, að svo miklu leyti sem hún tekur til starfa í iðnaði, öðlast gildi hér á landi, með þeim breytingum og viðbótum sem leiðir af VII. viðauka við EES-samninginn um gagnkvæma viðurkenningu á starfsmenntun og hæfi, bókun 1 um altæka aðlögun EFTA/EES-ríkja að samningnum og öðrum ákvæðum hans, sbr. lög nr. 2/1993 um Evrópska efnahagssvæðið, með síðari breytingum:

Tilskipun Evrópuþingsins og ráðsins 1999/42/EB frá 7. júní 1999 um tilhögun viðurkenningar á menntun og hæfi með tilliti til atvinnustarfsemi sem fellur undir tilskipanir um afnám hafta og bráðabirgðaráðstafanir og um viðbót við almennu kerfin til viðurkenningar á menntun og hæfi.

Framangreind ákvörðun felur í sér að EB-gerðin er tekin upp sem nýr töluliður, liður 1b, í VII. viðauka við EES-samninginn. Ákvæði gerðarinnar ná á grundvelli bókunar 1 til allra EES-ríkjanna þó að orðalag gerðarinnar sem slíkrar sé þrengra.


2. gr.

Þrátt fyrir önnur ákvæði iðnaðarlaga en felast í 2. gr. laganna hafa ríkisborgarar eða lögaðilar aðildarríkja að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið rétt til að starfa í iðnaði hér á landi á grundvelli skuldbindinga Íslands samkvæmt framangreindri EB-gerð (EES-gerð) sem felur í sér viðurkenningu á starfi og starfsþjálfun í iðnaði í öðru EES-ríki. Ekki felst í starfsréttinum heimild til að kalla sig meistara eða svein án nánari tilgreiningar. Þá felst heldur ekki í réttinum sú heimild sem meistarar hafa til að veita löggiltri iðngrein forstöðu, taka nema eða vinna störf sem sérstaka löggildingu þarf til, nema slíkt felist í hverju einstöku tilviki í skuldbindingum Íslands samkvæmt EES-samningnum. Þar til bær stjórnvöld, m.a. menntamálaráðuneytið, geta kveðið upp úr um það hvort telja eigi að slíkar heimildir skuli vera fyrir hendi hér á landi með samanburði við heimildir aðila í viðkomandi EES-ríkjum en leita má úrskurðar dómstóla.


3. gr.

Færa skal fyrir lögreglustjóra hér á landi sönnur um starf og starfsþjálfun í öðru EES-ríki í samræmi við viðkomandi gerðir. Fara má fram á að gögn erlends stjórnvalds taki mið af viðurkenndri lýsingu á viðkomandi iðngrein hér á landi en þá lýsingu getur menntamálaráðuneytið gefið. Lögreglustjórar skulu staðfesta réttmæti gagna um starfið og starfsþjálfunina eftir að viðkomandi félagi iðnaðarmanna, þ.e. landsamtökum meistara og sveina í iðngrein og staðbundnu félagi, ef til er, hefur verið gefinn kostur á að segja álit sitt. Skal frestur til þess vera stuttur og að jafnaði eigi lengri en tvær vikur. Eftir atvikum má leita álits annara aðila, t.d. iðnráðs Reykjavíkur.

Í staðfestingu komi a.m.k. fram: Viðurkenning samkvæmt 2. gr. iðnaðarlaga á rétti til starfa hér á landi í .....(iðngrein), nafn og kennitala rétthafa, útgáfustaður, útgáfudagur og nafn embættis. Binda má viðurkenningu skilyrðum, m.a. takmarka hana í tíma, ef þurfa þykir vegna nánari athugunar, eða gera fyrirvara um endurskoðun vegna nýrra upplýsinga.

Lögreglustjórar eða eftir atvikum önnur valdbær stjórnvöld skulu gefa þeim er leita starfsréttinda í öðru EES-ríki á grundvelli framangreindrar EB-gerðar tilskilin vottorð um það í hvaða iðngrein viðkomandi hafi starfað og hversu lengi. Er vottorð eru gefin skal leitast við að hafa hliðsjón af viðurkenndri lýsingu á viðkomandi iðngrein í EES-ríkinu sem ætlunin er að starfa í.


4. gr.

Lögreglustjórar hafa eftirlit með framkvæmd reglugerðar þessarar. Ágreining um rétt má bera undir iðnaðarráðherra og enn fremur leita úrskurðar dómstóla.


5. gr.

Reglugerð þessi, sem sett er með heimild í 2. gr. iðnaðarlaga nr. 42/1978, eins og henni hefur verið breytt með lögum nr. 40/1997, öðlast þegar gildi.
Um leið og reglugerð þessi öðlast gildi falla úr gildi reglugerð nr. 367/1997 um viðurkenningu á starfi og starfsþjálfun í iðnaði í öðru EES-ríki og reglugerð nr. 302/1999 um breytingu á henni. Þar með falla úr gildi hér á landi sex tilskipanir sem nefndar eru í 31., 32., 35., 36., 46. og 47. tölul. VII. viðauka við EES-samninginn, þ.e. tilskipanir ráðsins 64/427/EBE, 64/429/EBE, 68/365/EBE, 68/366/EBE, 75/368/EBE og 82/489/EBE.

Ákvæði EB-gerðarinnar ná nú til fleiri iðngreina en samkvæmt eldri gerðum. Skilyrði fyrir einstakar greinar haldast óbreytt og miðast sem fyrr við 6-8 ára starf og starfsþjálfun. Varðandi skilyrðin er sérstaklega vísað í III. hluta gerðarinnar (Viðurkenning á starfsmenntun og hæfi á grundvelli starfsreynslu sem aflað hefur verið í öðru aðildarríki), og þá einkum í 1. tölul. 4. gr. um skrá I (iðngreinar almennt) og 3. tölul. greinarinnar um skrá III (hársnyrtiiðn), sbr. og upptalningu á iðngreinum í skrám I og III í viðauka við gerðina.

Ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar og EB-gerðin, sem fela í sér breytingu á VII. viðauka við EES-samninginn og snerta gagnkvæma viðurkenningu á starfsmenntun og hæfi í iðnaði í öðru EES-ríki, birtast sem fylgiskjöl með reglugerð þessari. Ákvörðunin hefur áður verið birt í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi EB, 2. tbl. 8. árgangs (11.1.2001), bls. 4-5.


Iðnaðarráðuneytinu, 6. júní 2001.

Valgerður Sverrisdóttir.
Þorgeir Örlygsson.
 

Ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 88/2000




Ákvörðun sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 88/2000




Þetta vefsvæði byggir á Eplica