1222/2012

Reglugerð um menntun, réttindi og skyldur lækna og skilyrði til að hljóta lækningaleyfi og sérfræðileyfi. - Brottfallin

I. KAFLI

Almenn ákvæði.

1. gr.

Gildissvið.

Reglugerð þessi gildir um lækna sem hafa lækningaleyfi og sérfræðileyfi landlæknis skv. 2. og 6. gr.

II. KAFLI

Almennt lækningaleyfi.

2. gr.

Starfsheiti.

Rétt til að kalla sig lækni og starfa sem slíkur hér á landi hefur sá einn sem fengið hefur til þess leyfi landlæknis.

3. gr.

Skilyrði fyrir veitingu almenns lækningaleyfis.

Leyfi skv. 2. gr. má veita þeim sem lokið hafa embættisprófi í læknisfræði frá læknadeild heilbrigðisvísindasviðs Háskóla Íslands og viðbótarnámi skv. 4. gr.

Einnig má staðfesta starfsleyfi frá ríki innan Evrópska efnahagssvæðisins (EES) og Sviss eða veita starfsleyfi á grundvelli menntunar frá fyrrgreindum ríkjum. Um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi læknis sem uppfyllir skilyrði tilskipunar 2005/36/EB, um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi, með síðari breytingum, fer samkvæmt reglu­gerð um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi heilbrigðisstarfsmanna frá öðrum EES-ríkjum, nr. 461/2011, eða samkvæmt Norðurlandasamningi um sameigin­legan norrænan vinnumarkað fyrir ákveðnar heilbrigðisstéttir og dýralækna, nr. 36/1993, sbr. breytingu nr. 6/2001.

Þá er heimilt að veita starfsleyfi þeim sem lokið hafa sambærilegu prófi frá mennta­stofnun í ríki utan EES eða Sviss sem viðurkennd er sem slík af heilbrigðisyfirvöldum hér á landi og heilbrigðisyfirvöldum þess ríkis þar sem námið var stundað.

Um frekari skilyrði fyrir veitingu almenns lækningaleyfis fer skv. 17. gr.

4. gr.

Viðbótarnám.

Viðbótarnám skal vera tólf mánuðir á viðurkenndri heilbrigðisstofnun samkvæmt fylgis­kjali 3 með reglugerð þessari. Þar af skulu að minnsta kosti fjórir mánuðir vera á lyflækn­inga­deild, tveir mánuðir á handlækningadeild og þrír mánuðir á heilsugæslustöð.

Tímalengd viðbótarnáms miðast við fullt starf. Við lengri fjarvistir lengist námið að öllu jöfnu sem því nemur og ákveður umsjónarmaður viðbótarnáms tímalengd.

Heimilt er að veita undanþágu frá reglu um 100% starfshlutfall og heimila læknakandídat að stunda viðbótarnám í hlutastarfi, þó að lágmarki í 50% starfi, enda lengist tími hvers hluta viðbótarnámsins hlutfallslega sem því nemur. Störf sem unnin eru áður en embættisprófi í læknisfræði er lokið eða utan við skipulagðan tíma í viðbótarnámi reikn­ast ekki inn í námstíma.

Heimilt er að ljúka viðbótarnámi skv. 1., 2. og 3. mgr. erlendis, að hluta eða að öllu leyti, á heilbrigðisstofnun sem viðurkennd er til slíks náms af heilbrigðisyfirvöldum hér á landi og heilbrigðisyfirvöldum í því ríki þar sem námið er stundað.

5. gr.

Umsagnir.

Áður en leyfi er veitt skv. 2. gr. á grundvelli menntunar utan Íslands skv. 3. mgr. 3. gr. skal landlæknir leita umsagnar læknadeildar heilbrigðisvísindasviðs Háskóla Íslands um það hvort umsækjandi uppfylli skilyrði 1. mgr. 3. gr. og skilyrði 4. gr. um menntun og viðbótarnám.

III. KAFLI

Sérfræðileyfi.

6. gr.

Sérfræðileyfi.

Rétt til að kalla sig sérfræðing í sérgrein innan læknisfræði og starfa sem slíkur hér á landi hefur sá einn sem fengið hefur til þess leyfi landlæknis.

7. gr.

Skilyrði fyrir sérfræðileyfi.

Sérfræðileyfi má veita í sérgreinum læknisfræði. Skilyrði er að sérfræðinám umsækj­anda sé skilgreint innan þeirrar sérgreinar sem umsókn hans um sérfræðileyfi tekur til. Viðkomandi sérgrein skal standa á traustum fræðilegum grunni og eiga sér sam­svörun á viðurkenndum alþjóðlegum vettvangi.

Til að læknir geti átt rétt á að öðlast sérfræðileyfi skv. 6. gr. skal hann uppfylla eftirtaldar kröfur:

1. hann skal hafa lokið embættisprófi í læknisfræði frá læknadeild Háskóla Íslands skv. 3. gr. og viðbótarnámi skv. 4. gr. eða hafa lokið sambærilegu námi erlendis, og
2. hann skal hafa hlotið fullt og ótakmarkað lækningaleyfi hér á landi skv. 2. gr. áður en sérfræðinám hefst, og
3. hann skal hafa lokið viðurkenndu sérfræðinámi eða sérfræðiprófi og tileinkað sér þekkingu, klíníska og verklega færni og aðferðafræði sem krafist er fyrir viðkomandi sérgrein skv. 10. gr.

Einnig má staðfesta sérfræðileyfi frá ríki innan Evrópska efnahagssvæðisins (EES) og Sviss eða veita sérfræðileyfi á grundvelli menntunar frá fyrrgreindum ríkjum. Um viður­kenningu á faglegri menntun og hæfi sérmenntaðs læknis sem uppfyllir skilyrði tilskip­unar 2005/36/EB, um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi, með síðari breyt­ingum, fer samkvæmt reglugerð um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi heilbrigðis­starfsmanna frá öðrum EES-ríkjum, nr. 461/2011, eða samkvæmt Norðurlanda­samningi um sameiginlegan norrænan vinnumarkað fyrir ákveðnar heilbrigðis­stéttir og dýralækna, nr. 36/1993, sbr. breytingu nr. 6/2001.

Þá er heimilt að veita sérfræðileyfi þeim sem lokið hafa sambærilegu prófi frá mennta­stofnun í ríki utan EES eða Sviss sem viðurkennd er sem slík af heilbrigðis­yfirvöldum hér á landi og heilbrigðisyfirvöldum þess ríkis þar sem námið var stundað.

Einnig er heimilt að veita sérfræðileyfi þeim sem lokið hafa viðurkenndu sérfræðinámi eða sérfræðiprófi í landi sem gerir sambærilegar kröfur um nám og gerðar eru í reglu­gerð þessari enda þótt námstilhögun sérfræðináms hafi verið frábrugðið kröfum sam­kvæmt reglugerð þessari.

Um frekari skilyrði fyrir veitingu sérfræðileyfis fer skv. 17. gr.

8. gr.

Mat sérnáms.

Sérnám skv. 10. gr. má einungis fara fram á þeim heilbrigðisstofnunum sem viður­kenndar eru til slíks sérnáms í viðkomandi landi. Ráðherra veitir heilbrigðis­stofn­unum hér á landi slíka viðurkenningu samkvæmt tillögu nefndar þriggja lækna sem metur starfsemi þeirra. Einn nefndarmanna skal skipaður samkvæmt tilnefn­ingu læknadeildar og er hann formaður og tveir samkvæmt tilnefningu Lækna­félags Íslands, annar skal vera sérfræð­ingur í heimilislækningum og hinn sérfræðingur á sjúkrahúsi. Nefndin endurskoðar matið eigi sjaldnar en á fjögurra ára fresti og leitar umsagnar hjá framhaldsmenntunarráði, viðkomandi sérgreinafélögum og forstöðu­mönnum kennslugreina, sbr. fylgiskjal 1 og 2.

9. gr.

Nánar um sérnám.

Ráðherra er heimilt að setja reglur um sérnám hér á landi að fengnum tillögum læknadeildar heilbrigðisvísindasviðs Háskóla Íslands. Tillögur læknadeildar skulu gerðar að fengnum tillögum framhaldsmenntunarráðs og viðkomandi sérgreinafélags. Í regl­unum skal kveðið nánar á um fyrirkomulag námsins, meðal annars hvort það skuli stundað samkvæmt marklýsingu, hvort því ljúki með prófi og hversu stór hluti sérnáms megi fara fram á hérlendum heilbrigðisstofnunum.

Læknar sem stunda sérnám skulu vera í fullu starfi á þeim heilbrigðisstofnunum þar sem þeir nema.

Frá þessu ákvæði má þó veita undanþágu ef önnur námstilhögun þykir jafngild að mati læknadeildar. Nám á sérfræðinámskeiði má viðurkenna í stað takmarkaðs hluta tilskilins starfstíma á heilbrigðisstofnun.

Áunnin sumarleyfi og vaktafrí sem tekin eru á námstímanum reiknast sem hluti af heildar­námstíma.

Við lengri fjarvistir lengist námið að öllu jöfnu sem því nemur.

Um frekari skilyrði fyrir veitingu sérfræðileyfis fer skv. 17. gr.

10. gr.

Sérgreinar.

Sérfræðileyfi má veita að loknu formlegu viðurkenndu sérfræðinámi á eftirtöldum sér­svið­um læknisfræði samkvæmt töluliðum I-XXVI. Heildarnámstími skal eigi vera skemmri en fjögur og hálft ár í aðalgrein.

Til að hljóta einnig sérfræðileyfi í undirsérgrein innan viðkomandi aðalgreinar skal umsækj­andi hafa hlotið sérfræðileyfi í viðkomandi aðalgrein og hafa lokið tveggja ára form­lega viðurkenndu sérfræðinámi í undirgreininni. Með undirgrein er átt við frekari sérhæf­ingu á fræða- og starfssviði sem fellur innan viðkomandi aðalgreinar.

Í stað eins árs í aðalgrein, sbr. a-lið í eftirfarandi töluliðum, er sérfræðinefnd skv. 16. gr. heimilt að viðurkenna eins árs nám á deild eða stofnun þar sem vísindalegar rannsóknir sem tengjast viðkomandi sérgrein fara fram.

I. Atvinnulækningar:

1. Þrjú og hálft ár á atvinnusjúkdómadeild.
2. Eitt ár á lyfjadeild eða lungnasjúkdómadeild.

II. Augnlækningar:

1. Fjögur ár á augndeild.
2. Hálft ár á lyfjadeild eða hálft ár á taugadeild eða taugaskurðdeild.

III. Barnalækningar:

1. Fjögur ár á barnadeild.
2. Hálft ár á lyfjadeild eða barnageðdeild.

Veita má sérfræðingi í almennum barnalækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem í barnaefnaskiptalækningum, barna- og unglingageðlækningum, barna­hjartalækningum, barnakrabbameinslækningum, barnataugalækningum, meltingar- og næringarsjúkdómum barna, nýburalækningum, smitsjúkdómum barna, ofnæmis- og ónæmislækningum barna o.s.frv.

IV. Barna- og unglingageðlækningar:

1. Þrjú ár á barna- og unglingageðdeild.
2. Eitt ár á geðdeild fullorðinna.
3. Eitt ár á almennri barnadeild.

V. Blóðgjafarfræði:

1. Fjögur ár í blóðbanka.
2. Hálft ár á klínískum deildum, svo sem lyfjadeild, barnadeild, svæfingadeild, skurð­deild, blóðsjúkdómadeild, krabbameinsdeild, kvennadeild o.s.frv.

VI. Bráðalækningar:

1. Fjögur ár á bráðalækningadeild.
2. Hálft ár á svæfinga- eða gjörgæsludeild.

VII. Bæklunarskurðlækningar:

1. Fjögur og hálft ár á deild fyrir bæklunarskurðlækningar.
2. Eitt ár á skurðdeild, t.d. almennri skurðdeild, handaskurðdeild, heila- og tauga­skurðdeild eða við slysalækningar, þó ekki skemur en hálft ár á deild.

Veita má sérfræðingi í bæklunarskurðlækningum sérfræðileyfi í handaskurðlækningum sem undirgrein.

VIII. Eiturefnafræði:

1. Fjögur og hálft ár á deild þar sem unnið er að grunnrannsóknum í eiturefnafræði.

IX. Endurhæfingarlækningar:

1. Þrjú ár á endurhæfingardeild.
2. Eitt ár á lyfjadeild.
3. Hálft ár á geðdeild.

X. Fæðinga- og kvenlækningar:

1. Fjögur ár á kvennadeild.
2. Eitt ár á almennri skurðdeild.

Veita má sérfræðingi í kvenlækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem kvenkrabbameinslækningum, innkirtlakvensjúkdómum o.s.frv.

XI. Geðlækningar:

1. Fjögur og hálft ár á geðdeild.

Veita má sérfræðingi í geðlækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem barna- og unglingageðlækningum, taugalífeðlisfræði og réttargeðlæknisfræði.

XII. Háls-, nef- og eyrnalækningar:

1. Fjögur ár á háls-, nef- og eyrnadeild.
2. Hálft ár á almennri skurðdeild, eða sérhæfðri skurðdeild, svo sem tauga­skurðdeild, brjóstholsskurðdeild, lýtalækningadeild o.s.frv.

XIII. Heilbrigðisstjórnun:

1. Viðurkenndur sérfræðingur í einhverri annarri sérgrein.
2. Tvö ár við fræðilegt nám í heilbrigðisfræði, stjórnun heilbrigðisstofnana eða skyldum greinum, enda ljúki því með prófi. Í stað annars ársins má vinna á stofnun er fæst við stjórnun heilbrigðismála eða heilbrigðisfræði og læknadeild metur hæfa.

XIV. Heimilislækningar:

1. Tvö og hálft ár á heilsugæslustöð.
2. Tvö ár á deildaskiptu sjúkrahúsi.

Námið fer fram samkvæmt "Marklýsingu fyrir sérnám í heimilislækningum", útgefinni af Félagi íslenskra heimilislækna árið 2008. Þar er meðal annars kveðið á um innihald, fyrirkomulag og lengd námsins, gæðakröfur, handleiðslu og hæfismat.

XV. Húð- og kynsjúkdómalækningar:

1. Fjögur ár á húð- og kynsjúkdómadeild.
2. Hálft ár á lyfjadeild.

Í stað starfa á húð- og kynsjúkdómadeild má koma tveggja og hálfs árs starf á húðsjúkdómadeild og eins og hálfs árs starf á kynsjúkdómadeild eða lækningastöð fyrir kynsjúkdóma. Heimilt er að veita sérfræðiviðurkenningu í hvorri grein fyrir sig ef a-lið er fullnægt að því er hlutaðeigandi sérdeild snertir enda sé b-lið einnig fullnægt.

Veita má sérfræðingi í húð- og kynsjúkdómalækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem húðmeinafræði.

XVI. Krabbameinslækningar:

1. Fjögur ár á krabbameinsdeild.
2. Eitt ár á lyfjadeild.

XVII. Lyfjafræði:

1. Fjögur og hálft ár á lyfjafræðideild.

XVIII. Lyflækningar:

1. Fimm ár á lyflækningadeildum.

Veita má sérfræðingi í lyflækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem blóðsjúkdómum, efnaskipta- og innkirtlalækningum, gigtarlækningum, hjartalækningum, krabbameinslækningum, lungnalækningum, meltingarlækningum, nýrnalækningum, ofnæmis- og ónæmislækningum, smitsjúkdómalækningum, öldrunarlækningum o.s.frv.

XIX. Lýtalækningar:

1. Fjögur ár á lýtalækningadeild.
2. Eitt og hálft ár á skurðdeild.

Veita má sérfræðingi í lýtalækningum sérfræðileyfi í handaskurðlækningum sem undir­grein.

XX. Meinafræði:

1. Blóðmeinafræði:

1. Fjögur og hálft ár á blóðsjúkdómadeild sem rekin er í tengslum við rannsóknastofu eða þrjú og hálft ár á rannsóknastofu í blóðmeinafræði og eitt ár á lyfjadeild eða deild fyrir blóðsjúkdóma.

2. Klínísk lífefnafræði:

1. Fjögur og hálft ár á deild þar sem er rekin blönduð meinefna- og blóðmeinafræði. Í stað þess má koma starf á sérstökum meinefnafræði- og blóðmeinafræðideildum í fjögur og hálft ár samtals. Lágmarkstími á deild skal vera eitt og hálft ár.

3. Meinalífeðlisfræði:

1. Fjögur og hálft ár á meinalífeðlisfræðideild.

4. Meinefnafræði:

1. Fjögur og hálft ár á meinefnafræðideild.

5. Ónæmisfræði:

1. Fjögur og hálft ár á rannsóknastofu í ónæmisfræði.

6. Sýklafræði:

1. Fjögur og hálft ár á sýklafræðideild.

7. Vefjameinafræði:

1. Fjögur og hálft ár á vefjameinafræðideild.

Veita má sérfræðingi í vefjameinafræði sérfræðileyfi í einni undirgrein, svo sem barna­meinafræði, frumumeinafræði, taugameinafræði o.s.frv.

8. Veirufræði:

1. Fjögur og hálft ár á veirufræðideild.

XXI. Myndgreining:

1. Fjögur ár á myndgreiningardeild.
2. Hálft ár á skurðdeild eða lyfjadeild.

Veita má sérfræðingi í myndgreiningu sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem myndgreiningu brjóstholslíffæra, myndgreiningu taugakerfis, ísótópagreiningu o.s.frv.

XXII. Skurðlækningar:

1. Fjögur og hálft ár á skurðdeild.
2. Hálft ár á svæfingardeild.

Veita má sérfræðingi í almennum skurðlækningum sérfræðileyfi í einni undirgrein þeirra, svo sem barnaskurðlækningum, brjóstholsskurðlækningum, æðaskurðlækningum, lýta­lækn­ingum, þvagfæraskurðlækningum o.s.frv.

XXIII. Svæfingar- og gjörgæslulæknisfræði:

1. Þrjú og hálft ár á svæfingar- og gjörgæsludeild.
2. Hálft ár á lyfjadeild.
3. Hálft ár á skurðdeild.

XXIV. Taugalækningar:

1. Fjögur ár á taugadeild.
2. Hálft ár á lyfjadeild.

Veita má sérfræðingi í taugalækningum sérfræðileyfi í einni undirsérgrein, svo sem tauga­lífeðlisfræði, taugameinafræði o.s.frv.

XXV. Taugaskurðlækningar:

1. Fjögur og hálft ár á sérdeild fyrir greinina.
2. Eitt ár á almennri skurðdeild.
3. Hálft ár á taugalækningadeild.

XXVI. Þvagfæraskurðlækningar:

1. Fjögur ár á sérdeild fyrir greinina.
2. Eitt og hálft ár á almennri skurðdeild.

11. gr.

Umsókn um sérfræðileyfi og umsagnir.

Umsókn um sérfræðileyfi í læknisfræði, ásamt gögnum sem staðfesta faglega menntun, starfsreynslu og hæfi svo og önnur fylgiskjöl sem landlæknir telur nauðsynleg, skal senda til landlæknis.

Áður en veitt er sérfræðileyfi skv. 6. gr. á grundvelli menntunar utan Íslands skal land­læknir leita umsagnar sérfræðinefndar skv. 16. gr. um hvort umsækjandi uppfylli skil­yrði skv. 7.-10. gr. reglugerðar þessarar fyrir veitingu sérfræðileyfis.

IV. KAFLI

Réttindi og skyldur.

12. gr.

Faglegar kröfur og ábyrgð.

Læknir skal sýna sjúklingi virðingu og sinna störfum sínum af árvekni og trúmennsku og í samræmi við þær faglegu kröfur sem gerðar eru til stéttarinnar á hverjum tíma.

Lækni ber að þekkja skyldur sínar og virða siðareglur stéttarinnar, viðhalda þekkingu sinni og faglegri færni og tileinka sér nýjungar er varða starfið.

Læknir skal kynna sér lög og reglugerðir sem gilda um heilbrigðisstarfsmenn og heil­brigðis­þjónustu svo og önnur lög og stjórnvaldsfyrirmæli eftir því sem við á.

Læknir ber ábyrgð á þeirri læknisfræðilegu greiningu og meðferð sem hann veitir.

Læknir skal virða faglegar takmarkanir sínar og leita eftir aðstoð eða vísa sjúklingi til annars heilbrigðisstarfsmanns eftir því sem nauðsynlegt er, svo sem ef hann telur sig ekki geta veitt honum viðeigandi heilbrigðisþjónustu.

13. gr.

Upplýsingaskylda og skráning.

Um upplýsingaskyldu læknis gagnvart sjúklingi fer samkvæmt ákvæðum laga um réttindi sjúklinga, nr. 74/1997.

Um skyldu læknis til að veita landlækni upplýsingar, meðal annars vegna eftirlits með heilbrigðisstarfsmönnum og heilbrigðisþjónustu og til gerðar heilbrigðisskýrslna, fer sam­kvæmt lögum um landlækni og lýðheilsu, nr. 41/2007.

Læknir sem veitir sjúklingi meðferð skal færa sjúkraskrá samkvæmt ákvæðum laga um sjúkraskrár, nr. 55/2009, og reglugerðum sem settar eru samkvæmt þeim.

14. gr.

Aðstoðarmenn og nemar.

Læknir ber ábyrgð á því að aðstoðarmenn og nemar sem starfa undir hans stjórn hafi næga hæfni og þekkingu og fái nauðsynlegar leiðbeiningar og tilsögn til að inna af hendi störf sem hann felur þeim.

15. gr.

Trúnaður og þagnarskylda.

Læknir skal gæta fyllstu þagmælsku um allt það sem hann kemst að í starfi sínu um heilsufar sjúklings, ástand, sjúkdómsgreiningu, horfur og meðferð ásamt öðrum persónu­legum upplýsingum. Þetta gildir ekki bjóði lög annað eða rökstudd ástæða er til þess að rjúfa þagnarskyldu vegna brýnnar nauðsynjar.

Samþykki sjúklings eða forráðamanns, ef við á, leysir lækni undan þagnarskyldu.

Þagnarskylda samkvæmt þessari grein nær ekki til atvika sem lækni ber að tilkynna um samkvæmt öðrum lagaákvæðum. Í þeim tilvikum ber lækni skylda til að koma upp­lýsingum um atvik á framfæri við þar til bær yfirvöld.

Um trúnaðar- og þagnarskyldu læknis gilda jafnframt ákvæði laga um réttindi sjúklinga, ákvæði laga um sjúkraskrár og önnur lög eftir því sem við á.

V. KAFLI

Ýmis ákvæði.

16. gr.

Sérfræðinefnd.

Landlæknir skipar þriggja lækna sérfræðinefnd til að meta og taka afstöðu til umsókna um sérfræðileyfi. Skal einn nefndarmanna vera úr hópi kennara læknadeildar heil­brigðisvísindasviði Háskóla Íslands og skal hann vera formaður nefndarinnar, annar skal tilnefndur af Læknafélagi Íslands og sá þriðji skal vera forstöðumaður kennslu í þeirri grein sem til umfjöllunar er hverju sinni. Þegar við á skal fulltrúi viðkomandi sér­greina­félags boðaður á fund nefndarinnar við afgreiðslu umsókna.

17. gr.

Frekari skilyrði fyrir veitingu almenns lækningaleyfis og sérfræðileyfis.

Umsækjandi um almennt lækningaleyfi skv. 2. gr. og sérfræðileyfi í læknisfræði skv. 6. gr., frá ríki utan EES og Sviss sem Ísland hefur ekki samið við um viðurkenningu á faglegri menntun og hæfi skal leggja fram meðal annars gögn um ríkisfang, innihald náms og námslengd, ásamt prófskírteini, starfsleyfi ef starfsgreinin er löggilt í því landi sem umsækjandi kemur frá, fyrirhuguð störf hér á landi svo og önnur gögn og vottorð sem landlæknir telur nauðsynleg vegna útgáfu leyfis.

Áður en umsókn um almennt lækningaleyfi og sérfræðileyfi er tekin til efnislegrar með­ferðar þarf eftir atvikum að liggja fyrir staðfest afrit umsóknar um atvinnu- og dvalar­leyfi ásamt undirrituðum ráðningarsamningi.

Heimilt er að gera kröfu um að umsækjandi búi yfir kunnáttu í íslensku og hafi þekkingu á íslenskri heilbrigðislöggjöf svo og öðrum lögum og stjórnvaldsfyrirmælum sem talin eru nauðsynleg til að geta starfað sem læknir eða sérfræðilæknir, einkum vegna öryggis og samskipta við sjúklinga.

Hafi að mati landlæknis ekki verið sýnt fram á að nám umsækjanda uppfylli kröfur skv. 3., 4. og 7.-10. gr. er landlækni heimilt að krefjast þess að umsækjandi gangist undir próf sem sýni fram á að hann búi yfir þeirri faglegu þekkingu og hæfni sem krafist er af lækni og sérfræðilækni til að starfa hér á landi. Viðeigandi menntastofnun skal skipu­leggja próf fyrir umsækjanda í samráði við landlækni.

Starfsleyfi og sérfræðileyfi er gefið út við komu umsækjanda til starfa hér á landi.

18. gr.

Heimild til að synja umsókn um almennt lækningaleyfi og sérfræðileyfi.

Landlækni er heimilt að synja lækni um almennt lækningaleyfi og sérfræðileyfi þótt hann uppfylli ákvæði þessarar reglugerðar telji landlæknir og sérfræðinefnd skv. 16. gr. að námið hafi ekki verið nægilega samfellt eða að óeðlilega langur tími hafi liðið frá því að umsækjandi lauk samfelldu námi eða sérnámi og þar til umsókn barst.

19. gr.

Gjaldtaka.

Um gjaldtöku vegna útgáfu starfsleyfis og sérfræðileyfis fer skv. 10. gr. laga um auka­tekjur ríkissjóðs, nr. 88/1991.

Um gjaldtöku vegna hvers konar umsýslu landlæknis vegna umsókna um starfsleyfi og sérfræðileyfi til viðbótar gjaldi skv. 1. mgr. og vegna prófa í faglegri þekkingu og færni fer samkvæmt reglugerð um gjaldtöku vegna umsókna um starfsleyfi og sérfræðileyfi heilbrigðisstarfsmanna, nr. 951/2012.

20. gr.

Almenn ákvæði.

Ákvæði laga um heilbrigðisstarfsmenn, nr. 34/2012, laga um landlækni og lýðheilsu, nr. 41/2007, laga um sjúkraskrár, nr. 55/2009, laga um heilbrigðisþjónustu, nr. 40/2007, laga um réttindi sjúklinga, nr. 74/1997, svo og önnur lög og stjórnvaldsfyrirmæli gilda eftir því sem við á um lækna og sérfræðilækna.

21. gr.

Gildistaka.

Reglugerð þessi, sem sett er með stoð í 5., 8., 30. og 31. gr. laga um heil­brigðis­starfsmenn, nr. 34/2012, öðlast gildi 1. janúar 2013. Frá sama tíma fellur brott reglu­gerð um veitingu lækningaleyfa og sérfræðileyfa, nr. 305/1997, með síðari breyt­ingum.

Ákvæði til bráðabirgða.

Lækni sem hóf nám í heimilislækningum á árinu 2007 eða síðar er heimilt að haga framhaldsnámi í heimilislækningum samkvæmt lið XIV 7. gr. reglugerðar um veitingu lækningaleyfa og sérfræðileyfa, nr. 305/1997, sem var í gildi þegar framhaldsnám hófst.

Endurskoðun reglugerðar þessarar skal lokið eigi síðar en 1. maí 2013.

Velferðarráðuneytinu, 21. desember 2012.

Guðbjartur Hannesson.

Vilborg Ingólfsdóttir.

Fylgiskjöl.
(sjá PDF-skjal)