Reglugerð um breytingu á reglugerð um meðalþunga sem lagður er til grundvallar við hleðslu loftfara nr. 52 27. febrúar 1976.

1. gr.

3. gr. hljóði svo:

Meðalþungi fólks.

3.1. Við útreikningu á flugtaksmassa og hleðslu loftfars, sem hefur mesta leyfilegan flugtaksmassa meiri en 5700 kg, skal leggja til grundvallar þann meðalþunga fólks sem hér greinir:

	karl í áhöfn/karlfarþegi eldri en 12 ára	85 kg
	kona í áhöfn/kvenfarþegi eldri en 12 ára	69 kg. eða
	eða
	flugverji/farþegi eldri en 12 ára	78 kg
	barn 2-12 ára	30 kg
	barn yngri en 2 ára	10 kg

Flugrekandi sem annast reglubundið áætlunarflug eða óreglubundið flug, getur fengið heimild flugmálastjórnar til þess að leggja til grundvallar annan meðalþunga fyrir áhöfn og farþega ef hann með nægilega stóru úrtaki eða á annan fullnægjandi hátt sannar að meðalþungi sé annar en að framan greinir.

3.1.1. Í meðalþunganum fyrir áhöfn og farþega er innifalinn aðeins léttur handfarangur allt að 10 kg., t.d. handtöskur, myndavélar og varningur keyptur í fríhöfnum eftir að farþegar hafa afhent annar farangur sinn. Þótt um engan handfarangur sé að ræða má ekki lækka ofangreindan meðalþunga í gr. 3.1. né eftirgreindan í gr. 3.2.

Allan annan farangur skal vega og færa inn á hleðslu- og jafnvægisskrá.

3.1.2. Þegar nauðsynlegt er talið, skal ganga úr skugga um raunverulegan þunga fólks með því að vigta alla, farþega og áhöfn, ásamt handfarangri. Athugasemd um þetta skal gerð í hleðslu- og jafnvægisskrá.

3.2. Við útreikninga á flugtaksmassa og á hleðslu loftfara, sem hafa mestan leyfilegan flugtaksmassa 5700 kg eða minni, skal leggja til grundvallar þann meðalþunga fólks sem hér greinir:

Karl í áhöfn/karlfarþegi eldri en 12 ára	85 kg
Kona í áhöfn/kvenfarþegi eldri en 12 ára	69 kg
Barn 2-12 ára	30 kg
Barn yngra en 2 ára	10 kg

Flugrekandi, sem rekur reglubundið áætlunarflug, getur fengið heimild flugmálastjórnar til þess að leggja til grundvallar annan meðalþunga fyrir áhöfn og farþega í lofförum sem hafa 15 eða fleiri farþegasæti ef hann með nægilega stóru úrtaki eða á annan fullnægjandi hátt sannar að meðalþungi sé annar en að framan greinir.

3.2.1. Í þessum þungatölum er aðeins innifalinn samskonar handfarangur og greinir í gr. 3.1.1.

3.2.2. Ef flugstjóri telur að raunverulegur þungi sé annar en sá sem hér er nefndur meðalþungi fólks, þá skal hann ganga úr skugga um hver sé hinn raunverulegi þungi fólks og farangurs.

2. gr.

4. gr. hljóði svo:

Handfarangur í farþegaklefa.

4.1. Þjónustuliðar í farþegaklefa, eða einhver tiltekinn aðili í áhöfn skal sjá svo um að allur farangur, sem farþegar flytja með sér í farþegaklefa, sé á öruggum stað við flugtak og lendingu, svo sem í farangurs- og vöruhólfi, undir farþegasætum eða á annan hátt tryggilega frá honum gengið.

4.2. Flugrekandi skal, annaðhvort með tilkynningaspjöldum eða áletrun á farmiða eða á annan handhægan og greinilegan hátt láta farþega vita um ákvæði þessara reglna um handfarangur.

3. gr.

Reglugerð þessi, sem sett er samkvæmt 186. og 188. gr. laga um loftferðir nr. 34 21. maí 1964 og gildir um íslensk og erlend loftför sem íslenskur aðili notar eða ræður yfir, hvar sem þau eru stödd, staðfestist hér með til þess að öðlast þegar gildi og birtist til eftirbreytni öllum þeim er hlut eiga að máli.

Samgönguráðuneytið, 12. september 1984.

Matthías Bjarnason.

Ragnhildur Hjaltadóttir